Conjugation French verb disgracier

1st group verb - disgracier is a direct transtive verb
Auxiliary verb used with disgracier : avoir
disgracier feminine | disgracier passive voice | disgracier feminine passive voice

Translation disgracier

disgracier ➔ to disgrace

Indicatif (Indicative)

Présent (Present) Présent

je disgracie
tu disgracies
il disgracie
nous disgracions
vous disgraciez
ils disgracient

Passé composé (Present perfect) Passé composé

j'ai disgracié
tu as disgracié
il a disgracié
nous avons disgracié
vous avez disgracié
ils ont disgracié

Imparfait (Imperfect) Imparfait

je disgraciais
tu disgraciais
il disgraciait
nous disgraciions
vous disgraciiez
ils disgraciaient

Plus-que-parfait (Pluperfect) Plus-que-parfait

j'avais disgracié
tu avais disgracié
il avait disgracié
nous avions disgracié
vous aviez disgracié
ils avaient disgracié

Passé simple (Simple past) Passé simple

je disgraciai
tu disgracias
il disgracia
nous disgraciâmes
vous disgraciâtes
ils disgracièrent

Passé antérieur (Past perfect) Passé antérieur

j'eus disgracié
tu eus disgracié
il eut disgracié
nous eûmes disgracié
vous eûtes disgracié
ils eurent disgracié

Futur simple (Future) Futur simple

je disgracierai
tu disgracieras
il disgraciera
nous disgracierons
vous disgracierez
ils disgracieront

Futur antérieur (Past future) Futur antérieur

j'aurai disgracié
tu auras disgracié
il aura disgracié
nous aurons disgracié
vous aurez disgracié
ils auront disgracié

Conditionnel (Conditional)

Présent (Present) Présent

je disgracierais
tu disgracierais
il disgracierait
nous disgracierions
vous disgracieriez
ils disgracieraient

Passé (Perfect) Passé

j'aurais disgracié
tu aurais disgracié
il aurait disgracié
nous aurions disgracié
vous auriez disgracié
ils auraient disgracié

Subjonctif (Subjunctive)

Présent (Present) Présent

que je disgracie
que tu disgracies
qu'il disgracie
que nous disgraciions
que vous disgraciiez
qu'ils disgracient

Passé (Past) Passé

que j'aie disgracié
que tu aies disgracié
qu'il ait disgracié
que nous ayons disgracié
que vous ayez disgracié
qu'ils aient disgracié

Imparfait (Imperfect) Imparfait

que je disgraciasse
que tu disgraciasses
qu'il disgraciât
que nous disgraciassions
que vous disgraciassiez
qu'ils disgraciassent

Plus-que-parfait (Pluperfect) Plus-que-parfait

que j'eusse disgracié
que tu eusses disgracié
qu'il eût disgracié
que nous eussions disgracié
que vous eussiez disgracié
qu'ils eussent disgracié

Impératif (Imperative)

Présent (Present) Présent

disgracie
disgracions
disgraciez

Passé (Past) Passé

aie disgracié
ayons disgracié
ayez disgracié

Infinitif (Infinitive)

Présent (Present) Présent

disgracier

Passé (Past) Passé

avoir disgracié

Participe (Participle)

Présent (Present) Présent

disgraciant
 

Passé (Past) Passé

disgracié
ayant disgracié

Gérondif (Gerund)

Présent (Present) Présent

en disgraciant

Passé (Past) Passé

en ayant disgracié

Synonyms for the verb disgracier


Verbs having a similar conjugation to disgracier

A few randomly selected verbs



Sélectionne la bonne réponse ci-dessous : exercice
Même ... vous êtes en retard, allez-y quand même.
s'y
si
scie


  avoir     répondre     prendre     comprendre     aller     faire     manger     aimer     jouer     pouvoir     écrire     attendre     mettre     savoir     sortir     envoyer     appeler     partir     devoir     lire     craindre     venir     finir     être     dire     acheter     parler     voir     vouloir     connaître