Conjugation German verb spuken

Regular verb
Auxiliary verb used with spuken : haben

Translation spuken

spuken ➔ to haunt

Indikativ (Indicative)

Präsens (Present)

-
-
er/sie/es spukt
-
-
-

Präteritum (Imperfect)

-
-
er/sie/es spukte
-
-
-

Perfekt (Present perfect)

-
-
er/sie/es hat gespukt
-
-
-

Plusquamperfekt (Pluperfect)

-
-
er/sie/es hatte gespukt
-
-
-

Futur I (Future)

-
-
er/sie/es wird spuken
-
-
-

Futur II (Past future)

-
-
er/sie/es wird gespukt haben
-
-
-

Konjunktiv I (Subjunctive )

Präsens (Present)

-
-
er/sie/es spuke
-
-
-

Perfekt (Present perfect)

-
-
er/sie/es habe gespukt
-
-
-

Futur I (Future)

-
-
er/sie/es werde spuken
-
-
-

Futur II (Past future)

-
-
er/sie/es werde gespukt haben
-
-
-

Konjunktiv II (Conditional)

Präteritum (Imperfect)

-
-
er/sie/es spukte
-
-
-

Plusquamperfekt (Pluperfect)

-
-
er/sie/es hätte gespukt
-
-
-

Futur I (Future)

-
-
er/sie/es würde spuken
-
-
-

Futur II (Past future)

-
-
er/sie/es würde gespukt haben
-
-
-

Imperativ (Imperative)

- (-)

-
-
-
-

Infinitiv (Infinitive)

Präsens (Present)

spuken

Perfekt (Present perfect)

gespukt haben

Partizip (Participle)

Präsens (Present)

spukend

Perfekt (Present perfect)

gespukt

Verbs having a similar conjugation to spuken

A few randomly selected verbs



  fahren     tanzen     machen     spielen     essen     laufen     lesen     gehen     helfen     wissen     sein     stehen     besuchen     lassen     schlafen     sehen     bleiben     schwimmen     sitzen     kommen     sprechen     werden     geben     schreiben     bringen     haben     nehmen     finden     vergessen     kaufen