Conjugation Portuguese verb bizarrear
Indicativo (Indicative)
eu bizarreio
tu bizarreias
ele bizarreia
nós bizarreamos
vós bizarreais
eles bizarreiam
eu tenho bizarreado
tu tens bizarreado
ele tem bizarreado
nós temos bizarreado
vós tendes bizarreado
eles têm bizarreado
eu bizarreava
tu bizarreavas
ele bizarreava
nós bizarreávamos
vós bizarreáveis
eles bizarreavam
eu tinha bizarreado
tu tinhas bizarreado
ele tinha bizarreado
nós tínhamos bizarreado
vós tínheis bizarreado
eles tinham bizarreado
eu bizarreara
tu bizarrearas
ele bizarreara
nós bizarreáramos
vós bizarreáreis
eles bizarrearam
eu bizarreei
tu bizarreaste
ele bizarreou
nós bizarreámos
vós bizarreastes
eles bizarrearam
eu tivera bizarreado
tu tiveras bizarreado
ele tivera bizarreado
nós tivéramos bizarreado
vós tivéreis bizarreado
eles tiveram bizarreado
eu bizarrearei
tu bizarrearás
ele bizarreará
nós bizarrearemos
vós bizarreareis
eles bizarrearão
eu terei bizarreado
tu terás bizarreado
ele terá bizarreado
nós teremos bizarreado
vós tereis bizarreado
eles terão bizarreado
Condicional (Conditional)
eu bizarrearia
tu bizarrearias
ele bizarrearia
nós bizarrearíamos
vós bizarrearíeis
eles bizarreariam
eu teria bizarreado
tu terias bizarreado
ele teria bizarreado
nós teríamos bizarreado
vós teríeis bizarreado
eles teriam bizarreado
Conjuntivo / Subjuntivo (Subjunctive)
que eu bizarreie
que tu bizarreies
que ele bizarreie
que nós bizarreemos
que vós bizarreeis
que eles bizarreiem
que eu tenha bizarreado
que tu tenhas bizarreado
que ele tenha bizarreado
que nós tenhamos bizarreado
que vós tenhais bizarreado
que eles tenham bizarreado
se eu bizarreasse
se tu bizarreasses
se ele bizarreasse
se nós bizarreássemos
se vós bizarreásseis
se eles bizarreassem
se eu tivesse bizarreado
se tu tivesses bizarreado
se ele tivesse bizarreado
se nós tivéssemos bizarreado
se vós tivésseis bizarreado
se eles tivessem bizarreado
quando eu bizarrear
quando tu bizarreares
quando ele bizarrear
quando nós bizarrearmos
quando vós bizarreardes
quando eles bizarrearem
quando eu tiver bizarreado
quando tu tiveres bizarreado
quando ele tiver bizarreado
quando nós tivermos bizarreado
quando vós tiverdes bizarreado
quando eles tiverem bizarreado
Infinitivo pessoal (Personal Infinitive)
eu bizarrear
tu bizarreares
ele bizarrear
nós bizarrearmos
vós bizarreardes
eles bizarrearem
eu ter bizarreado
tu teres bizarreado
ele ter bizarreado
nós termos bizarreado
vós terdes bizarreado
eles terem bizarreado
Imperativo (Imperative)
-
bizarreia
bizarreie
bizarreemos
bizarreai
bizarreiem
-
não bizarreies
não bizarreie
não bizarreemos
não bizarreeis
não bizarreiem
Verbs having a similar conjugation to bizarrear
A few randomly selected verbs