Conjugation Portuguese verb coibir

coibir is a transtive verb
coibir to the pronominal form : coibir-se
coibir | coibir feminine
coibir passive voice | coibir feminine passive voice

Translation coibir

coibir ➔ to curb

Indicativo (Indicative)

Presente (Present)

eu coíbo
tu coíbes
ele coíbe
nós coibimos
vós coibis
eles coíbem

Pretérito perfeito composto (Present perfect)

eu tenho coibido
tu tens coibido
ele tem coibido
nós temos coibido
vós tendes coibido
eles têm coibido

Pretérito imperfeito (Imperfect)

eu coibia
tu coibias
ele coibia
nós coibíamos
vós coibíeis
eles coibiam

Pretérito mais-que-perfeito composto (Past perfect)

eu tinha coibido
tu tinhas coibido
ele tinha coibido
nós tínhamos coibido
vós tínheis coibido
eles tinham coibido

Pretérito mais-que-perfeito simples (Pluperfect)

eu coibira
tu coibiras
ele coibira
nós coibíramos
vós coibíreis
eles coibiram

Pretérito perfeito simples (Simple past)

eu coibi
tu coibiste
ele coibiu
nós coibimos
vós coibistes
eles coibiram

Pretérito mais-que-perfeito anterior

eu tivera coibido
tu tiveras coibido
ele tivera coibido
nós tivéramos coibido
vós tivéreis coibido
eles tiveram coibido

Futuro do presente simples (Future)

eu coibirei
tu coibirás
ele coibirá
nós coibiremos
vós coibireis
eles coibirão

Futuro do presente composto (Past future)

eu terei coibido
tu terás coibido
ele terá coibido
nós teremos coibido
vós tereis coibido
eles terão coibido

Condicional (Conditional)

Futuro do pretérito simples (Conditional)

eu coibiria
tu coibirias
ele coibiria
nós coibiríamos
vós coibiríeis
eles coibiriam

Futuro do pretérito composto (Conditional perfect)

eu teria coibido
tu terias coibido
ele teria coibido
nós teríamos coibido
vós teríeis coibido
eles teriam coibido

Conjuntivo / Subjuntivo (Subjunctive)

Presente (Present)

que eu coíba
que tu coíbas
que ele coíba
que nós coibamos
que vós coibais
que eles coíbam

Pretérito perfeito (Past)

que eu tenha coibido
que tu tenhas coibido
que ele tenha coibido
que nós tenhamos coibido
que vós tenhais coibido
que eles tenham coibido

Pretérito imperfeito (Imperfect)

se eu coibisse
se tu coibisses
se ele coibisse
se nós coibíssemos
se vós coibísseis
se eles coibissem

Pretérito mais-que-perfeito (Pluperfect)

se eu tivesse coibido
se tu tivesses coibido
se ele tivesse coibido
se nós tivéssemos coibido
se vós tivésseis coibido
se eles tivessem coibido

Futuro simples (Simple future)

quando eu coibir
quando tu coibires
quando ele coibir
quando nós coibirmos
quando vós coibirdes
quando eles coibirem

Futuro composto (Past future)

quando eu tiver coibido
quando tu tiveres coibido
quando ele tiver coibido
quando nós tivermos coibido
quando vós tiverdes coibido
quando eles tiverem coibido

Infinitivo pessoal (Personal Infinitive)

Presente (Present)

eu coibir
tu coibires
ele coibir
nós coibirmos
vós coibirdes
eles coibirem

Pretérito (Past)

eu ter coibido
tu teres coibido
ele ter coibido
nós termos coibido
vós terdes coibido
eles terem coibido

Imperativo (Imperative)

Afirmativo (Affirmative)

-
coíbe
coíba
coibamos
coibi
coíbam

Negativo (Negative)

-
não coíbas
não coíba
não coibamos
não coibais
não coíbam

Verbs having a similar conjugation to coibir

A few randomly selected verbs



  fazer     estudar     ver     ler     competir     ir     estar     foder     falar     poder     doar     pôr     partir     comer     cantar     ser     pedir     descer     cair     dar     ter     andar     amar     propor     dizer     haver     querer     saber     vir     trazer